21 juli 2009

Flashmobs.

Op 8 juli hielden enthousiaste Zweden in Stockholm een zgn. ‘flashmob’, als eresaluut aan de King of Pop, Michael Jackson. Een paar weken later wilden Nederlanders dit overdoen op het Amsterdamse Museumplein. Ze begonnen op het zelfde moment spontaan te dansen op de muziek van Thriller. Na deze dansact trokken ze naar een andere locatie.
Mocht u het nog niet weten: een ‘flashmob’ is een groep mensen die via internet wordt samengeroepen om onverwachts ergens iets geks te ondernemen, een ludieke stunt te doen. De opgeroepenen zijn volslagen vreemden t.o.v. elkaar en hun treffen gebeurt doorgaans in een drukke stad of op plaatsen waar veel volk bijeen is. Samen doen ze dan de vogeltjesdans op straat of nemen ze in groep een bevroren danspose aan op een winkelpromenade. Een nutteloze handeling eigenlijk die even snel voorbij is als ze begonnen is.

Er bestaat ondertussen al een Nederlandse benaming voor dit fenomeen: ‘flitsmeute’ of ‘flitsmenigte’.
De hype startte op 3 juni 2003 in New York. Een grote groep mensen ging toen tegelijk in warenhuis Macy’s een niet bestaand ‘liefdestapijt’ kopen. Na enkele minuten verdwenen de mobbers weer snel en onopvallend. De verkopers bleven verbouwereerd achter. Een nieuwe rage was geboren. Al snel verspreidde de hype zich via internet. Andere steden zoals San Francisco, Rome en Londen volgden.
Oorspronkelijk was de ‘flashmob’ puur anarchistisch. Oudere lezers die blijven hangen zijn in de sixties, denken wellicht meteen aan de zgn. ‘happenings’ uit die periode, aan de ‘sit-ins’ bijvoorbeeld: mensen die samenkomen op een openbare plek om gezamenlijk een (politiek) statement te maken.
Het verschil met de huidige ‘flashmobs’ is wel dat de deelnemers nu elkaar niet kennen en er geen ideologische verwantschap tussen hen bestaat. Zoals bij hypes meestal het geval is, roken ook andere groepen (politieke partijen, actiegroepen en commercie) vrij snel hun kansen. Zij zien ‘flashmobs’ als een nieuw soort publiciteitsmiddel en dat kan alleen maar het poëtische karakter van dergelijke ‘events’ ondergraven.
Tot vorige maand dacht ik dat dergelijke ‘flitsmeutes’ een stille dood gestorven waren, maar blijkbaar zijn ze terug van weggeweest. Of dat een goeie zaak is, is een andere vraag.

2 opmerkingen:

  1. En is daar een oranisatie voor? Sowieso, hoe zijn diegenen te benaderen? Hoe kun je je a.h.w. aanmelden?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een oproep gebeurt meestal via netwerksites zoals Facebook en Twitter.

    BeantwoordenVerwijderen

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.