Cohousing.

In vroeger eeuwen leefden we in stamverband. Komt die tijd nog ooit terug? Een nieuwe trend is cohousing. Het is een vorm van gemeenschappelijk wonen.
Vorige maand startte in België een proefproject in Tubize. Daar werd een vierkantswoning omgebouwd tot een samenwoonst voor 21 gezinnen. Jong of oud, Vlaming of Waal, iedereen is even welkom. En nee, het gaat hier niet om een commune.
Cohousing (het woord staat nog in geen enkel woordenboek) ontstond vijftien jaar geleden in Denemarken. Ondertussen werden er ook elders dergelijke projecten gestart: in Nederland, Engeland, Oostenrijk, Amerika. Cohousing houdt in dat ieder de nodige privacy heeft (een eigen badkamer, keuken, living, slaapkamer) maar daarnaast ook kan gebruik maken van gemeenschappelijke ruimtes (hobbykamer, speelkamer voor de kinderen, eetzaal enz.).
Het zijn niet noodzakelijk ‘geitenwollensokkers’ die zich aangetrokken voelen tot cohousing. Eén van de voordelen van dergelijk project is dat je als ouder minder moet zoeken naar kinderopvang. Er is altijd wel iemand thuis. Wie minder handig is, kan beroep doen op een ‘klusjesman’ in de groep. Er kan altijd wel iets geregeld worden. Ieder lid van de groep heeft wel een bepaald talent. Oude mensen kunnen zo ook in de buurt van hun kinderen wonen. Als ze ziek zijn of de boodschappen niet meer kunnen doen, zal het voor de kinderen makkelijker worden om in te springen. Wie in het project stapt moet niet noodzakelijk een gezelligheidsdier zijn. Eerlijkheid, vertrouwen, samenwerking, tolerantie, engagement zijn waarden die in de woongemeenschap erg hoog liggen. Het grootste voordeel van cohousing is misschien wel dat het een goedkope woonoplossing is, zeker met de stijgende prijzen van woningen in ons land.