Een tijdje geleden moest ik weer eens vaststellen dat Groot-Brittanië toch een heel ander land is. Niet alleen rijden ze er links en verwerpen ze nog steeds de euro, ze houden er ook eigenaardige seksuele gewoontes op na. Ik keek naar de vermakelijke Britse politieserie “55 degrees north”. Daarin was sprake van het fenomeen ‘dogging’. Je zou denken ‘de hond uitlaten’ maar zo onschuldig is het niet, al heeft het er wel mee te maken.
Ruw vertaald komt het neer op seks in het openbaar (een park, bioscoop of parking). Toeschouwers worden opgeroepen via internet of sms. Mannelijke deelnemers worden ‘doggers’ genoemd, vrouwelijke ‘dogettes’.
De seks kan gaan tussen twee mensen in een auto maar evengoed kan het uitlopen op een orgie rond de picknicktafel. Groepsseks en gangbangs behoren tot de mogelijkheden.
Er is echter altijd sprake van twee partijen: deelnemers en toeschouwers. Omdat kijken aangemoedigd wordt, is er steeds een combinatie van exhibitionisme en voyeurisme.
De term ‘dogging’ werd bedacht door de Britse politie omdat veel deelnemers met het smoesje kwamen dat ‘ze even de hond uitlieten’. Vooral de gemeenteparken in noord-Kent en zuidoost-Londen zouden populaire locaties zijn. Die worden in de avonduren nauwelijks gecontroleerd. Veel gemeenten hebben ook geen geld voor de fulltime aanstelling van een parkwachter.
De praktijk is al vrij oud en komt volgens de Oxford English Dictionary al voor in 1986. Anno 2007 is ‘dogging’ nog steeds populair. Er bestaan talrijke sites (o.a. www.melanies-uk ) waar je allerlei tips en locaties kunt vinden. Er bestaat zelfs een tien gebodenlijst voor mensen die van ‘dogging’ houden. Eerste gebod: draag steeds een rubbertje. Dit gebod moet niet al te lichtzinnig worden genomen. De gezondheidsdienst van Kent bijvoorbeeld wou het publiek een paar jaar geleden via websites wijzen op het gevaar van onbeschermde seks. Het verband tussen de nieuwe trend en de toename van ziektes als chlamydia, syfilis, hepatitis en gonorroe zou nl. treffend zijn. De voorbije jaren zouden er in Medway heel wat meer hepatitisbesmettingen geconstateerd zijn. Meerdere patienten gaven toe dat zij de ziekte wellicht hadden opgelopen tijdens het ‘doggen’. Door de hoge media-aandacht werd het voor koppels moeilijker om af te spreken op een herkende ‘dogging’-plaats. Sinds de politie zich meer en meer met de zaak bemoeit, verleggen heel wat ‘swingers’ (mensen die aan partnerruil doen) hun activiteiten naar andere oorden.
Britse politici hebben niet direct de neiging om seks in openlucht te criminaliseren maar ze vinden wel dat het publiek moet beschermd worden tegen dit soort activiteiten. Dogging zou nl. op het randje van de legaliteit balanceren. Daarom zou er aan een wet worden gewerkt (ik weet niet of die er inmiddels is) die deze daden wil verbieden op plaatsen waar gewone burgers komen.
Even dacht ik dat we weer te maken hebben met excentrieke Britten maar nee, het fenomeen ‘dogging’ werd ook al elders gesignaleerd, m.n. in de V.S., Canada, Australië, Noorwegen, Spanje en Polen of all places. Nederland zou volgens Wikipedia ook deel uitmaken van het lijstje. België (nog) niet. Zucht! Mocht het fenomeen ook in het Nederlandse taalgebied populair worden, dan zoeken we nog naar een aardig Nederlands equivalent. Wat dacht u van ‘wildvrijen’ of ‘wildwippen’? Goeie tips zijn uiteraard welkom.
31 augustus 2008
Dogging.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dit is een onderwerp naar mijn hart en bovendien kan ik de Belgische internauten iets bijleren ;)
BeantwoordenVerwijderenDe term ‘dogging’ is minder courant in ons land, de praktijk helemaal niet. Bij mijn weten bestaat het al meer dan 20 jaar op zelfs een georganiseerde basis.
Al van net na de oorlog waarschijnlijk bestaat er een tijdschrift ‘Flirt’ (in het Frans was het “Contact”). Het was een klein boekje zonder kleuren dat zelfs niemand gratis tussen zijn reclame zou willen hebben. Maar de “kenners” wisten beter. Per week (!!!) stonden er 500 aankondigingen in van allerlei aard. Koppels die koppels zochten, mannen die mannen of vrouwen zochten, vrouwen die ook andere partners wilden ontmoeten. Plas- poep en andere originele sexvarianten kwamen er aan bod.
Je kon reageren op de aankondigingen door een nummersysteem door het tijdschrift zelf bedacht, maar de meesten huurder een postbus, dat was even discreet. En omdat de postmeester ook snel begrepen had waarover het ging, kon je andere manieren bedenken. Je kon de post laten toekomen op een zelf bedachte naam in een appartementsgebouw, dan werden de brieven boven op de bussen gelegd.
Maar Flirt ging nog verder. Een nietszeggend embleem kon je aankopen als zelfklever of als ‘kaart’. Je plakte het op je auto (of legde de kaart voor je voorruit) en de andere adepten wisten direct waarover het ging. Er was een kleurencode die duidelijk maakte wat je zocht, mannen, vrouwen, koppels… . Je kon dus rustig rondrijden met de auto, je kinderen naar school brengen, boodschappen doen en als een andere 'adept' je embleem opmerkte had je een date.
En Flirt duidde zelfs plaatsen aan voor ‘dogging’ (maar die naam werd niet gebruik).
Maar ondertussen heeft Flirt van zijn pluimen verloren, verschillende swingerssites hebben de taak over genomen.
De parken zijn minder populair, de parkings van de autosnelwegen des te meer. Misschien daarom dat de term dogging geen ingang heeft gevonden. Ze lieten in auto 'uit', niet hun hond.
De parking van de E40 in Sterrebeek was berucht. Er was geen restaurant, zelfs geen toilet, maar op eender welk uur van de dag en nacht kon je er geen plaatsje meer vinden om even te bekomen van een lange autorit. Het feest duurde zo lang, tot er een lijk gevonden werd. Een metershoge omheining beperkt de parking nu tot het hoogstnodige, maar nog staan er steeds auto’s met ‘rustenden’.
Een parking op de E40 bijna in Luik werd onder camerabewaking gezet en overal staat vermeld dat de ‘gendarmerie’ via de camera’s meekijkt.
Maar het fenomeen doet zich voor op elke parking van de Belgische autosnelwegen.
Meestal gaat het om man-man contacten, maar koppels en vrouwen zijn er evenzeer welkom en maken er ook regelmatig hun opwachting.
Dergelijke contacten hebben niet altijd de sexuele daad als doel. Sommigen kicken op voyeurisme en exhibitionisme en maken er zelfs foto’s van. Op http://www.voyeurweb.com/ staan heel wat Belgische trofeeën, maar er zijn ook typische Belgische ‘flashing-sites’.
Klassiek is ook het "camion-inhalen-en-dan-zien-we-wel". Een koppel rijdt over de autosnelweg, mevrouw op de passagierszetel en wat in elkaar gezakt, zodat de andere weggebruikers niet merken dat ze weinig of geen kleren draagt. Hun auto haalt een vrachtwagen in en blijft naast de bestuurderscabine rijden. De chauffeur krijgt zo een zicht op de charmes van madame. Bevalt de vrachtwagenbestuurder, dan rijdt de auto voor de camion en rijdt de eerste de beste parking op, gevolgd door de tientonner. Als "het" niet tussen twee geparkeerde vrachtwagens gebeurt, kan men nog steeds een feestje bouwen in de cabine, daar is ook plaats genoeg voor enkele mensen.
En voor diegenen die nu denken een nieuwe hobby ontdekt te hebben… even bezinnen !
De Belgische wet is klaar en duidelijk: “openbare zedenschennis”. Het is niet nodig dat iemand iets gezien heeft (en een klacht indient) om een inbreuk te plegen. Indien de mogelijkheid bestond, zit je al fout !
En dan heb je nog geluk dat de politie je oppakt en een week opsluit. Afpersingen zijn in dat wereldje ook niet echt onbekend. En vooral nu iedereen een camera op zijn gsm heeft.
Je zal als hoge functionaris maar met de broek aan de enkels staan op een parking naast een vreemde madame in combat-tenue en dan duwt er iemand op het knopje van zijn gsm… .
Yvan (die het enkel weet van horen te zeggen !)