Zumba.

Zumba (ook wel Zoemba) kende ik vooral uit de rugbysport: een inwijdingsritueel waarmee een nieuwe rugbyspeler die voor het eerst een try maakt (vijf punten, gescoord door de bal achter de scoringslijn op de grond te drukken) wordt geëerd.
Meestal moet deze speler dan een stripact opvoeren: in zijn blote kont, overgoten met bier, een ronde om het veld lopen. Zingende ploeggenoten staan dan in een rituele dans om hem heen. Het ritueel is wellicht ontstaan binnen studenten rugbyverenigingen en wordt beschouwd als een vorm van ontgroening. ‘Zumba’ is dan nog één van de onschuldigste liedjes uit het repertoire van de studentikoze rugbyer. Na de ‘zumba’ ben je geen jongen meer maar een man en word je door je teamgenoten aanvaard.

Of deze ‘Zumba’ iets te maken heeft met de nieuwste dansrage (een mix tussen latin en fitness) weet ik niet. De meeste hypes komen en gaan vrij snel. Is Zumba de zoveelste danstrend, die na een paar maanden weer passé is? Vrouwen van 20 tot zestig jaar, allemaal zijn ze gek op Zumba. Dik of dun, met of zonder gevoel voor ritme, het maakt niet uit. Geen ingewikkelde danspassen, geen danspartner, alles is makkelijk te volgen. Een uur lang intensief bewegen op salsa, merengue, cumbia en samba. Ondertussen kun je overtollig vet afschudden van buik en heupen. Zumba is voor velen een combinatie van fun en sport.
Vrij vertaald betekent dit Colombiaans-Spaanse woord: snel bewegen en plezier hebben.’ In de Van Dale Spaans-Nederlands vind je uitsluitend de betekenissen: ratel; plagerij en (in Latijns-Amerika) een pak slaag. Grondlegger van de nieuwste fitnesshype is aerobicsleraar Alberto Perez uit Colombia.
‘Zumba’ is wellicht niet aan mij besteed. Te vermoeiend. Kost teveel zweet. Geef mijn portie maar aan Fikkie. Ik ga wel op een andere manier uit mijn dak.