Droit du Seigneur.

Mannen moeten af en toe op hun rechten gewezen worden. Daarom even een oude uitdrukking.
In het Middeleeuwse Europa betekende 'droit du Seigneur' letterlijk ‘het recht van de Heer’ of het ‘herenrecht’.
Dit (inmiddels historisch) begrip werd destijds gebruikt om te verwijzen naar het recht van een feodale heer om seksuele gemeenschap te hebben met de bruid van een vazal of onderdaan op de huwelijksnacht.
Hiervoor wordt ook de Latijnse uitdrukking ‘jus primae noctis’ gebruikt, het recht van de eerste (huwelijks)nacht. De adellijke heer kon in theorie eisen dat de onderhorige zijn bruid na de huwelijksplechtigheid aan hem afstond alvorens het huwelijk ook door de geslachtsdaad werd bezegeld.
Aldus kon de edele vaststellen of de bruid nog maagd was zodat hij vervolgens de verbintenis tussen haar en zijn onderdaan kon zegenen.
Of dit recht ook ooit in de praktijk werd benut is twijfelachtig, althans volgens veel historici. Zij vinden dat het eerder moest dienen als een dreiging van de feodale heer aan zijn vazal om zich aan hem te onderwerpen.
In het Frans sprak men ook wel over ‘jambage’ (letterlijk: neerhalende beweging) of ‘le droit de cuissage’ (letterlijk: het dijrecht. De dijen worden metonymisch in plaats van de geslachts­­delen genoemd).
In Italië werd het ‘cazzagio’ genoemd, hetgeen betekent: ‘het hanteren van de roede’.
Het bestaan van dit middeleeuws recht speelt ook een belangrijke rol in het verhaal van Mozart’s opera ‘Le Nozze di Figaro’.
Meer algemeen wordt ‘droit du seigneur’ gebruikt voor de mogelijkheid van een machtig man om seks te hebben met vrouwen. Tijdens het Clinton-Lewinskyschandaal viel in de pers een paar keer de woordspeling ‘maladroit du seigneur’.