Sjasse-patat.

Met de Tour de France in het vooruitzicht kan de aardappeljacht weer beginnen.
Op 16 december 2006 zei de Nederlandse renner Maarten Ducrot in een interview: '"Ja, je moet wachten, wachten, wachten, 'Is dit de groep die wegrijdt? Ja?' Dan moet in een keer dat gat dicht. Maar als je het dan niet redt, heb je een bloedsmaak in je mond, het snot komt uit je oren en dan kan je om je moeder roepen, maar dan heb je het niet meer in eigen hand, dat noemt men de chasse patatte."

De ‘sjas-patat’ of ‘chasse-patat’ (er bestaan nog andere schrijfwijzen) is geen zeldzaamheid tijdens grote wielerwedstrijden zoals de Tour. Het is een stukje wielertaal voor: traag en zonder veel overtuiging aan een ontsnapping beginnen, waarvan de afloop al bij voorbaat een mislukking is; een nutteloze inspanning leveren; zwemmen tussen peloton en vluchters. In het Franse wielerargot noemt men dit: partir en chasse-patat.

De term ‘patatsjas’, ook wel ‘patattenjacht’ of -‘koers’ werd eigenlijk ontleend aan de Zesdaagse. Voor de totale wieleranalfabeten onder mijn lezers (niet dat ik u onderschat): dit is een baanwedstrijd waarbij de deelnemers van verschillende ploegen (meestal twee, soms drie renners) elkaar aflossen gedurende zes dagen en nachten. De koppelwedstrijd vormt het voornaamste onderdeel, maar ook sprints en afvalraces komen aan bod. De zesdaagse werd voor het eerst gereden in Madison Square Garden te New York in 1899. In Amerika noemt men dit soort wedstrijden dan ook 'Madison races.'

De zgn. ‘patatsjas’ is een deel van de zesdaagse waarin zwakkere renners (de zgn. patattencoureurs) een paar rondjes mogen terugwinnen. ‘Sjas’ is hier een verbastering van het Franse woord 'chasse' (jacht).
Het werkwoord ‘sjassen’ betekent: keihard fietsen. Men moet in goede conditie zijn om voluit te kunnen 'sjassen'.