Prince Albert voor gevorderden.

Piercings worden beschouwd als een vorm van body art.
Sommigen onder ons kennen de ‘Prince Albert’ wellicht vooral van een scène uit het satirische Vlaamse tv-programma ‘In de gloria.’
Sedert de jaren negentig van vorige eeuw is het echter een al dan niet grappige benaming voor een ring of piercing door de eikel. Visueel schijnt het erg aantrekkelijk te zijn. Er is wat extra stimulatie. De drager heeft gewoon het idee iets speciaals tussen de edele delen te hebben. Het succes ervan heeft mogelijk te maken met respect afdwingen.
Bij een ‘reversed prince Albert’ gaat de ring aan de bovenkant door de eikel naar binnen, en via de urinebuis weer naar buiten.
De ‘Prince Albert’ is in ieder geval één van de meest voorkomende intieme piercings. Er bestaan talrijke andere intieme piercings. Geïnteresseerden verwijs ik naar de website bellenouvelle.

Aan de etymologie van de term zit een snuifje romantiek (of moeten we zeggen: volkse verbeelding).
Albert (1819-1861), prins van Saksen-Coburg-Gotha en de (Duitse) echtgenoot van koningin Victoria van Groot-Brittannië, zou zo’n piercing gehad hebben. Volgens de overlevering vond hij de bobbel in zijn broek zo aanstootgevend dat hij in zijn lid een ring liet aanbrengen waaraan een gewicht hing zodat zijn aanstootgevend 'apparaat' naar beneden zou hangen.
Dankzij de piercing kon de penis netjes weggewerkt worden in de broek. Hierdoor hoefde de prins zich minder te schamen.
De waarheid is misschien dat oude Duitsers van decoratieve helmen hielden.
In het Engels wordt de term vaak verkort tot P.A.
Arme prins Albert! Zijn enige aanspraak op roem is een penispiercing.

Een ring door het scrotum wordt overigens een Hafada genoemd. Voor de angsthazen toch een waarschuwing: de genezingstijd bedraagt bijna vier maanden! Oppassen dus, Yvan!