Geitenneuker.

De in 2004 vermoorde cineast en columnist Theo Van Gogh had het in zijn columns vaak over ,,de vijfde colonne van de geitenneukers'' wanneer hij Arabieren of islamieten bedoelde.

Van Gogh gebruikte de term als een geintje. In de koran zou volgens sommigen vermeld worden dat de profeet zijn volgelingen aanraadde een onschuldig dier als de geit te gebruiken voor de bevrediging van hun lusten als er geen betere altenatieven voorhanden waren.

Vlak na de moord werd op internet een website gelanceerd met de provocerende naam ‘www.geitenneukers.nl’.
In de buitenlandse pers werd overigens zeer afwijzend gereageerd op het gebruik van dit racistisch scheldwoord. Het Franse ‘Le Canard Enchaîné’ zou wellicht als enige geen enkel probleem hebben met het invectief. De ‘New York Times’ durfde het woord echter niet citeren. De Duitsers ook niet, maar volgens de Engelse ‘Observer’ zou de uitspraak ontleend zijn aan Khomeiny.

Het bleek dat Khomeiny gezegd had dat als een man in grote seksuele nood verkeert en zijn vrouw ongesteld is, hij een kameel, een schaap of een geit mag nemen.
Een Nederlandse cabaretier maakte tijdens zijn eindejaarsconference van 2004 nog een grapje over de heisa rond dit woord. Volgens hem konden Marokkanen maar beter ‘kamelenbeffers’ i.p.v. ‘geitenneukers’ genoemd worden. Amerikanen noemen Arabieren overigens ‘camelfuckers’.

Begin 2004 beslistte de KNVB dat oerwoudgeluiden, schapengeblaat, gesis, vuurwerk­geluiden en het woord ‘geitenneuker’ niet meer in stadions ten gehore worden gebracht.

Van Gogh mag ‘geitenneuker’ dan wel populair hebben gemaakt, als scheldwoord bestond het al veel langer. In feite is dit invectief ondertussen meer dan een eeuw oud. Rond 1900 was het onder soldaten in Ned.-Indië een schimpnaam voor een Brits-Indiër.
In de jaren zestig / zeventig van vorige eeuw gebruikte de Amsterdamse penosefiguur Haring Arie het wel eens in zijn volksromans. Gerard Reve gebruikte ‘geitenneuker’ in ‘Bezorgde ouders’ (1988): ‘Dat hij zijn blonde, blanke jongenslijf aan dat bruine geiteneukertje wil geven...’
En in 1997 stond er in Nieuwe Revu: ‘6300 moslims, door onze jongens meestal ‘geiten­neukers’ genoemd...’ Als soldatenslang moet het woord zeer oud zijn.

In 1962 schreef een zekere prof. dr. J.A. Huisman een interessante taalkundige bijdrage in een boekje getiteld ‘Nette en onnette woorden’. Eén van de grofste onnette woorden die hij daarin noemt is ‘schapenneuker’, een voorganger of nakomer van ‘de geitenneuker’.
Deze term is nog steeds erg populair op jongerenwebsites. Mogelijk werd ‘schapenneuker’ ontleend aan het Engels.
In 2004 werd in een Schots café een poster opgemerkt met de tekst ‘Sheep shaggers are served here.’ Schotten hebben de nodige zelfspot en kunnen er dus mee lachen. Radicale moslims missen die zelfspot en reageren furieus wanneer ze met het invectief geconfronteerd worden.

In de jeugdtaal van de jaren tachtig van vorige eeuw slaat ‘geitenneuker’ ook op: een exentriek persoon, een rare snuiter; iemand aan wiens gedrag geen touw is vast te knopen.
Het woord heeft dus een lange weg afgelegd.